2014 он ингээд тун удахгүй дуусах гэж байна. Миний хувьд яагаад ч юм их том жил байлаа. Томоор нь авч үзвэл өмнөх жилүүдээс илүү дураараа дургисан л жил болох шиг болж, нийт үнэлгээ талаасаа бол 80 хувь орчим гэж бодном.
Юун түрүүнд, 1 сарын сүүл, 2 сарын эхээр төгсөх дипломын ажил гэж хэд хоног сургууль дээр амьдрах шахуу л юм болсон доо. Гэхдээ яахав баклаврын хэмжээнд тооцогдож болох нэгэн дипломын ажил бичиж чадах шиг болсон. Тэрүүгээрээ 3 сард мөн Японы Механик инжереийн холбооны хурал дээр бас илтгэл тавьчихсан гэж байгаа. Бас хөөрхөн хурган амжилттай.
За тэгээд яг тэр үед баяр болон гунигийн олон ээлж дараатай хэсэг хугацаа өнгөрсөн дөө. Юун түрүүнд Сэйва гэж тэтгэлэгт тэнцсэн. Гэхдээ шулуухан хэлэхэд мөнгөн дүнгийн хувьд хангалтгүй байлаа. Тиймээс өөр олон тэтгэлэгт мөн бичиг баримтаа өгч байсан ч, харамсалтай нь бүгдээс нь үгүй гэж ирсэн. Ёстой л чамлахаар чанга атга гэж үг санаанд орж ирж билээ. Анх удаагаа Осака, Кёото хотуудаар аялж байсан ч, яг тэр үед сүүлийн найдвар болох тэтгэлгээс үгүй гэсэн хариуг аван би гэж хүн нөгөө л сэтгэлээр унадгаараа унав.
Гэтэл азаар, сургуулийн нэгэн нэмэлт тэтгэлгийн хөтөлбөрт тэнцэж 2 тэтгэлэг авах болов. Нийлээд бол яг л болох байлаа. Би гэж хүн бөөн л баяр болов. Сэтгэл санаагаар нэг дээшилж, нэг доошилдог би гэдэг хүн, бас яахав хөөрхөн л баяртай байлаа.
За тэгээд зун болов. Энэ жил Японы хамгийн өндөр уул болох Фүжи ууланд авирахаар шийдэв. Бусад хүмүүс, Фүжи олон авирах нь тэнэг хэрэг гэгддэг ч, миний хувьд үнэхээр бүр үнэхээр таалагдав. Намайг солиотой гэж магадгүй ч, надад лав огт бүр огт хүнд байгаагүй. Басч байгаа юм биш, харин ч агаар нь сийрэг, яг л Монголын маань агаар шиг гоё, мөн яг л миний хүсдэг шиг чийглэг мөн салхитай байсан. Тэглээ ч авирахад зориулсан замтай. Учиргүй л төөрөхгүй бол аягүй дажгүй санагдсан. Ирэх жил дахиад авирах бодолтой байгаа.
За тэгээд бууж ирээд гэр лүүгээ 9 хоног харьсан. Дэндүү богинохон байсан нь харамсалтай байсан ч, гүэ яахав гэртээ жаахан эрхэлж байгаад ирсэн. Болдогсон бол дүүтэйгээ өдөр бүр хамт байхсан. Яагаад ч юм дүүтэйгээ л байгаад байвал болоо мэт. Найзуудтайгаа уулзах цаг хүртэл дүүтэйгээ хамт байх цагаас хумсалж байгаа мэт хайран санагдаж билээ. Ялангуяа найзууд цагаа барихгүй болон, дэндүү хайнга хандах үед. За яахав цаг хугацааг буцааж болох биш.
За тэгээд буцаж Японд ирээд, бас өөр нэгэн Механик Инженерийн хуралд илтгэл тавьж үзлээ. Бас л хөөрхөн амжилттай л болох шиг болсон. Бас нэгэн жижиг сэтгэлээс нэгэн том ачаа авч хаясан.
Тэгээд дуусгаад дараа нь энэ жилийн хамгийн аймшигтай нэгэн зүйлийг хийсэн. Акитагаас Токио хүртэл дугуйгаар явах аялал хийсэн. Жишээ нь эхний өдөр гэхэд 212 орчим км дугуйдсан байсан. Тэр дотроо уул толгод даван байж, 5 цаг орчимыг нь харанхуй замаар жийсэн дээ. Хамгийн балай нь хөдөө газар болохоор, машин ч байхгүй, дугуйны гэрэлд хаа нэг мэлхий зэрэг харагдана. За тэгээд нүүр бол аалзны шүлс болох зэрэг бол энүүхэнд байсан даа. Гэх мэтээр 3 өдөр аймшигтайгаар дугуйдан байж Токиод хүрсэн. Замд хонуулсан хүмүүс болон хамт явсан Баганаадаа баярлалаа гэж. Тэгж байгаад бүр олон хоногоор илүү тайван аялал хийх төлөвлөгөөтэй байгаа.
Тэгээд буцаж ирснийхээ дараа 9 сарын сүүлээр Хоккайдо руу усан онгоцоор аялал хийсэн. Бас л жаргасан байгаа биз? Энэ жил ер нь л өнгөрсөн 4 жил хийгээгүй бүх зүйлсээ хийж үзэж байна. Хамгийн гол нь Хоккайдо их таалагдсан. Явсандаа харамсаагүй, харин ч баярласан, тэгээд л болоо гэж бодож байна.
Хамгийн сүүлд нь, Японд зохиогддог Сагсны тэмцээнд оролцсон байгаа. Гэвч энэ жил мөн л маш муу амжилттай оролцсон доо. Гүэ яахав шүүгч нар аягүй муу байсны улмаас, сагс биш Америк хөлбөмбөг л болсон. Гэхдээ тэр бол шалтаг л байлгүй. 10 жилд, ахлах сургуульд сургуулийн аварга 2 удаа болж (багтаа үргэлж чухал үүрэг гүйцэтгэж), дүүргийн аварга болж, хүүхдийн лигт амжилттай тоглож олон оноо авдаг байсан үе маань өнгөрсөн үү? эсвэл угийн зүгээр л сайн баг, дасгалжуулагчийн ач тус байсан уу мэдэхгүй юм. Өөртөө жаахан санаагаар унаж л байна. Өөрийгөө дажгүй тоглодог гэж боддог ч, сэтгэл санаагаар ч тэр, чадвараар ч тэр дутмаг гэдгээ хүлээн зөвшөөрөх ёстой мэт санагддаг боллоо. Уг нь бол хэнээс ч дутуу гэж боддоггүй, бүгдийг нь хожно, бүгдээс нь илүү гэж өөрийгөө боддог юм. Гэхдээ бодит байдалтай эвлэрэх цаг ирсэн мэт. Яг ний нуугүй хэлэхэд сэтгэл санаагаар унаж, гутарч л байна.
За тэр яахав. Одоо эндхийн шинэ жилд анх удаа орж үзэх бодолтой байгаа. Ирээд 5 дах жилдээ анх удаа оролцож үзнэ. Тэгээд л энэ оны адал явдал дуусна даа. Сайнтай муутай нэгэн жил ингээд дуусч байна даа. Ирэх онд илүү завгүй, илүү чөлөөт цаг зугаа цэнгэлгүй уйтгартай нэгэн жил л болох байх даа. Одоо тэгээд оюутан нас ч дуусч байна шүү дээ...
Энэ онд болсон амжилттай зүйлс:
1. 2 хуралд илтгэл тавьсан.
2. Фүжи авирсан
3. Кансай бүс болон Хоккайдо явсан.
4. Дугуйн аялал хийсэн.
Бүтэл муутай онцгүй зүйлс:
1. Гэртээ тун богино хугацаагаар харьсан
2. Сагсны тэмцээнд амжилт муу ороцлсон
3. Зарим үед утас зэргээ унтрааж, сургуульдаа
2014.12.24
No comments:
Post a Comment